Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Η φαμίλια του και η γη του


Στη Χώρα του Ραγιά, σε μια πεδιάδα περιτριγυρισμένη από ψηλά βουνά, ζούσε ο Βασίλης. Αυτός ο Βασίλης λοιπόν δυο πράγματα αγαπούσε στον κόσμο, την φαμίλια του και τη γη του, και σ΄όλη του τη ζωή πάλευε με τη γη του για να ζήσει την φαμίλια του.
Αυτά τα δυο συλλογιότανε κάτω απ΄τη λεύκα που είχαν φυτέψει οι παππούδες του και το μυαλό του κόντευε να φύγει...
Είχε τρεις γιους, οι δυο μεγάλοι φύγανε για σπουδές στην αρχή, αλλά από τότε κατάλαβε ότι δεν θα γυρνούσαν ξανά στα χωράφια. Και τι να κάνουν να γυρίσουν εδώ που τα λέμε, ο τόπος δεν είχε πια μέλλον... Σκέφτηκε πως και από τη φαμίλια του πατέρα του μόνο αυτός έμεινε στον τόπο του, τα αδέρφια του φύγανε σε πόλεις, η οικογένεια χωρίστηκε. Η ζωή εδώ είναι δύσκολη, η δουλειά έχει μεγάλο ρίσκο και το μαγαζί είναι ξεσκέπαστο, ένα χαλάζι μια ξηρασία είναι αρκετά για να σε καταστρέψουν και να σε χώσουν στα χρέη ως το λαιμό. Και πως να μη φύγουν τα αδέρφια του; Από παιδί θυμάται την μάνα του να τους λέει συνέχεια "Μάθε παιδί μου γράμματα, έχε τα μάτια σου ανοιχτά, να φύγεις από δω να μην παλεύεις μια ζωή με τις λάσπες...", τάχα τα ίδια δεν έλεγε και αυτός στους γιους του; Έτσι οι δυο μεγάλοι φύγανε και έμεινε ο μικρός, να παλεύει μαζί του με τη γη και προκοπή να μη βλέπει.
Γιατί όμως; Αφού αυτός ήταν που όργωνε τη γη, που αναμετριόνταν μαζί της και έβγαζε όλα αυτά που χρειάζονται οι άνθρωποι για να ζούνε. Αυτός έδινε σιτάρι για να υπάρχει ψωμί, δικό του ήταν το βαμβάκι που το κάναν ρούχα, αφού από τον ιδρώτα του έβγαιναν τα λαχανικά, τα φρούτα, η ζάχαρη... Αφού αυτός έδινε όλα αυτά στην κοινωνία, γιατί σε αντάλλαγμα του δινόταν ψίχουλα;


Μα δεν είναι μόνο αυτό που τον πονάει, είναι που βλέπει τα γεννήματα της γης του να πουλιούνται ακριβά, αυτός να πουλάει δέκα κιλά στάρι όσο αγοράζουν οι γιοι του στην πόλη ένα κιλό ψωμί. Και όλο τον κόπο τον δικό του και την ανάγκη του κόσμου για τροφή, για ντύσιμο να την εκμεταλλεύονται οι έμποροι. Να παίρνει ο έμπορος το στάρι από αυτόν, και να το μεταπουλάει σε άλλον έμπορο που έχει μύλους, και αυτός να το κάνει αλεύρι και ζωοτροφές και να τα δίνει σ΄άλλον έμπορο που τα μεταπουλάει κι αυτός με τη σειρά του... Και πάει έτσι η δουλειά που το σιτάρι αυτό το περνάνε από τα χέρια τους ένα σωρό μεσάζοντες και όλοι ζουν από αυτό, και όχι μόνο ζουν αλλά και ο καθένας τους κερδίζει παραπάνω από ότι κερδίζει ο Βασίλης που το έσπειρε, το πότισε, το θέρισε... Αυτό το πράγμα το βλέπει άδικο, δεν το χωράει ο νους του, αυτός το παράγει, αυτός παιδεύεται στον ήλιο και στην λάσπη, και αυτοί που απλά το αλλάζουν χέρια να βγάζουν τόσα. Γιατί δηλαδή να είναι τόσο ακριβό αυτό που του παίρνουνε τόσο φτηνά; Δεν θα μπορούσε άραγε να μοιραστεί με αυτούς που χρειάζονται τα προϊόντα του, το κέρδος των εμπόρων; Έτσι και αυτός θα ζούσε καλύτερα και εκείνοι, όλοι θα είχαν μεγαλύτερο όφελος.
Μ΄αυτά όμως που γινότανε, χρόνο με το χρόνο ο Βασίλης όλο και χειρότερα πήγαινε, για να ξεκινήσει τη σοδειά χρειαζότανε σπόρο, φάρμακα και λεφτά δεν είχε... Και δανειζόταν όλο και περισσότερο από την τράπεζα, και τα χρέη μεγάλωναν. Οι έμποροι δεν δίνανε τιμές, η τράπεζα ανέβαζε τους τόκους και η θήλεια να σφίγγει... Και οι βουλευτάδες να ΄ρχονται πριν από της εκλογές, να σου χτυπάνε φιλικά τη πλάτη για ψήφο, να τα χουνε πλακάκια με τους κλέφτες που σου πίνουνε το αίμα και να κάνουν πως δεν βλέπουν την αδικία. Πολλές φορές μάλιστα κάνανε τάχα πως στήριζαν τάχα τους αγρότες, μα ποτέ δεν εναντιώθηκαν στους κλέφτες στ΄αλήθεια.
Τώρα ο Βασίλης έβλεπε και το στερνοπαίδι του που σκεφτόταν να φύγει και πονούσε, δεν ήθελε να χάσει όλα του τα παιδιά, ούτε να μείνουν τα χωράφια του άσπαρτα. Και μέσα σ΄όλη αυτή την τρέλα άρχισαν να πέφτουν κι άλλο οι τιμές που δίναν οι έμποροι , να ανεβαίνουν οι τόκοι στις τράπεζες, αλλά ο κόσμος στις πόλεις τα αγόραζε ακριβά και πάλι. Ερήμωναν τα χωριά οι νέοι έφευγαν να βρουν ίσως μια καλύτερη τύχη στην πόλη... Και οι βρικόλακες των τραπεζών να ξεκινάνε κατασχέσεις σε τραχτέρια, εργαλεία, σπίτια και χωράφια.


Έτσι πήρανε απόφαση οι αγρότες να μπλοκάρουν τους δρόμους να μεγαλώσει η οργή του ήδη απελπισμένου κόσμου μπας και μπορέσουν να σταματήσουν όλοι μαζί τους κλέφτες.
Ο Βασίλης σκεφτόταν τι να κάνει όταν είδε τα τρακτέρ να ξεκινάνε για το κλείσιμο του μεγάλου δρόμου που διάσχιζε τη χώρα, ανέβηκε στο τρακτέρ του και μπήκε και αυτός στη πομπή μαζί με τους άλλους. "Όχι ρε καθάρματα μου σκορπίσατε την οικογένεια, δεν θα μου πάρετε και τη γη."

9 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

"Τι είπες τώρα;"
Να είσαι καλά...

busy bee είπε...

Επιτέλους!ας αντισταθούμε, έστω για τούτη τη γη!
Η Ελλάδα ξεπουλιέται από την Θράκη ως την Κρήτη!
Στο πλευρό των αγροτών λοιπόν!
Ωρα καλή!

Root είπε...

Καλά τα λες φίλε. Καλά τα λες. Μήπως όμως ο Βασίλης πρέπει να βρει άλλον τρόπο να εκμεταλλευτεί την γη του? Από την μικρή μου εμπειρία ξέρω ότι η ζήτηση διαμορφώνει την τιμή. Μήπως υπάρχει υπερπαραγωγή με αποτέλεσμα ο Βασίλης και ο κάθε παραγωγός να είναι έρμαιο στον κάθε "μυλωνά" και έμπορο? Δεν ξέρω περισσότερα αλλά βλέπω ότι κάθε χρόνο τέτοιο καιρό η αγροτιά κλείνει τους δρόμους για 2-3 βδομάδες και στο τέλος λύση δεν υπάρχει. Μήπως πρέπει πια να μπει το μαχαίρι βαθιά ως το κόκαλο. Μήπως πρέπει να κλείσουν οι δρόμοι για μια χρονιά ολόκληρη και να μην οργωθούν τα χωράφια? Μήπως πρέπει πια να γυρίσουμε στην εποχή των συνεταιρισμών? Άκουσα και έναν αγρότη ρε συ φίλε την τηλεόραση που έλεγε "εγώ που νοίκιασα άλλα 300 στρέμματα για να τα σπείρω" και μου φάνηκε πολύ κουφό. Μου ήρθε να τον ρωτήσω γιατί ρε φίλε νοίκιασες αλλά 300 στρέμματα, δεν σου έφταναν τα 300 τα δικά σου? Και γιατί πολεμάτε? Για αυτούς τους λίγους που έχουν τα πολλά στρέμματα ή για τους πολλούς που έχουν τα λίγα. Και σκέφτομαι ότι ο Μ. στις Σέρρες που έχει κάνει ένα θερμοκήπιο 250τμ και βγάζει ζαρζαβατικά εποχής και τα πουλάει κάθε μέρα ο γιος στην λαϊκή, βγάζει ένα καλό μεροκάματο και ζουν άνετα 2 οικογένειες. Δουλειά πολύ δε λέω, αλλά ο αγρότης δεν φοβάται την δουλειά. Δεν ξέρω ρε φίλε, έτσι πως τα βλέπω τα πράγματα, έχω την εντύπωση πως άδικα παιδεύεστε. Πρέπει να δράσετε με άλλον τρόπο. Έτσι δεν νομίζω ότι θα καταφέρετε κάτι, ούτε φέτος αλλά ούτε και του χρόνου ούτε και τον πάραλλο. Άσε που κάνετε το δίκιο σας άδικο…
Την καλημέρα μου και εύχομαι ο αγώνας σας, φέτος, να έχει αίσιο τέλος προς τον συμφέρον σας.

Βεζύρης είπε...

Για διαφορτικη χρηση τηε γης δεν εχουν προβλημα ουτε οι αγροτες, το θεμα ειναι τι θα καλιεργησουν και σε τη τιμη θα το πουλανε. Οσο για την υπερπαραγωγη και τη σχεση τις με τις τιμες, θα σου δωσω ενα παραδειγμα: Το γαλα που παραγεται στη χωρα μας απο τους κτηνοτροφους δεν φτανει ουτε για τα γιαουρτια που κυκλοφορουν στην αγορα, αρα αφου υπαρχει ελλλειψη θα επρεπε να υπαρχει και η αναλογη αυξηση στην τιμη. Το γαλα ομως πωλειται πιο φτηνα απο οτι το νερο στα περιπτερα. Απλα τα καρτελ κρατανε τις τιμες στα επιπεδα που θελουνε. Οσο για τη μαναβικη, δεν κανουν ολοι οι αγροτες για εμποροι.
Τα χωραφια υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να μην οργωθουν λογω αδυναμιας ανταποκρισης στα περσινα ακομη εξοδα, αλλα αυτο δεν πειραζει τις εταιριες γιατι ετσι κι αλλιως μπορουν να εισαγουν.

anepidoti είπε...

Μια χαρά τα λες...
καλωσόρισες στην γειτονιά!!!

monahikoslikos είπε...

20.000 αγρότες κάθε χρόνο τα παρατάνε και γράφονται στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ.
Το σχέδιο για ξερίζωμα των αγροτών είναι καλά μελετημένο και σε λίγα χρόνια τα τρακτέρ που θα χουν απομείνει δεν θα φτάνουν για να κλείσουν τους δρόμους.

Mikros Alitis είπε...

@ enjoy the silence Σε μια χώρα (όπως η Ελλάδα) που έχει βασίσει την οικονομία της στο τριτογενή τόμέα, δημιουργούνται πάντα ολιγοπώλια και καρτέλ. (70% των Ελληνικών επιχειρήσεων λειτουργούν σε συνθήκες ολιγοπωλιου)... Σε ένα Καρτέλ η τιμολόγηση δεν βασίζεται στο νόμο της ζήτησης και της προσφοράς αλλά στην πρόθεση αισχροκέρδια... Έχεις πάει ποτέ λαική; Εγώ πάω και με τα 10 μου ευρώ παίρνω 7 σακούλες πράγματα. 10 ευρώ στο σουπερ μάρκετ είναι δεν είναι 3 σακούλες, και άσε που στο Μασούτη είναι και σάπια (την προηγούμενη φορά με έπιασε και γαστρεντερίτιδα... Αυτή την διαφορά επιμένουμε να την πληρώνουμε όλοι μας αντίθετα με όλους τις οικονομικές θεωρίες περί ορθολογιστών καταναλωτών που επιλέγουν με βάση το συμφέρον τους. Την λύση δεν μπορεί να την δώσει η κυβέρνηση γιατί είναι αδύναμη να τα βάλει με ολιγοπώλια που υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Εμείς πρέπει να δώσουμε λύση ψηφίζοντας με την πιο δυνατή μας ψήφο, τα χρήματα μας...

Root είπε...

@ Mikros Alitis...
Μάλλον δεν κατάλαβες... Αυτό είπα και γω πιο πάνω, Ζήτω η λαϊκή!!! Εγώ προσωπικά στηρίζω το μαγαζάκι της γειτονίας και ας το αγοράζω εν γνώση μου πιο ακριβά. Είμαι ενάντια όμως στο "έχω 300 στρ και νοικιάζω και αλλά 300". Τότε φίλε μου πας να γίνεις και εσύ μέρος του καρτέλ.

Mikros Alitis είπε...

@ enjoy the silence Μάλλον δεν κατάλαβα σωστά. Εγώ προσωπικά προσπαθώ να αποφεύγω όσο μπορώ τα σούπερ μαρκετ ειδικά στα λαχανικά και φρούτα.. υποθέτω ότι συμφωνούμε.... Καλό μεσημέρι :-)

Free Hit Counter