Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Η βία γεννά μονο βία


Η βία γεννά την βία και μόνο. Σε μια πατρίδα που σκοτώνει τα παιδιά της, ηθικά αλλά και κυριολεκτικά, όλες οι αξίες έχουν πάρει την κάτω βόλτα. Έχουμε δυστυχώς αναγάγει την ταξική πάλη σε τραμπουκισμό της γειτονιάς. Ναι οι μπάτσοι είναι τραμπούκοι δεν διαφωνώ, είναι όμως λύση να τους απαντάμε το ίδιο; Δεν είμαστε καλύτεροι άραγε από αυτούς; Σε μια κοινωνία όπου η αδικία ταυτίζεται με τη νομοτέλεια, ένας άνθρωπος όχι απαραίτητα νέος είναι φυσικό να οργίζεται και το μίσος να γεμίζει όλο του το είναι...
Έχουμε λοιπόν ανθρώπους που αντί για τη συλλογικότητα και την κριτική άποψη του κοινωνικού γίγνεσθαι, καταλήγουν στον τυφλό οπαδισμό με τα μυαλά καμένα. Άλλο το να κάψεις μια τράπεζα (όχι ότι θα αλλάξει κάτι αλλά καψτην την πουτάνα), και άλλο να κάψεις το μαγαζί του κάθε κρετίνου που την έχει δει αφεντικό. Και δεν διαχωρίζω μικρά και μεγάλα αφεντικά όλα τα γουρούνια την ίδια μύτη έχουν.
Ένας είναι ο τρόπος και είναι ο μόνος που τους πονάει. Όσο και αν ακούγεται γραφικό και ξεπερασμένο ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, καταλήψεις σε όλους τους δημόσιους και χώρους επιχειρήσεων, μόνο αυτό τους πονάει, ο μπάτσος για μας είναι γουρούνι για αυτούς απλώς αναλώσιμος άρα δεν υπάρχει λόγος ούτε να ασχοληθώ μαζί του ούτε να του κάψω το τμήμα και να του δώσω την αξία που δεν έχει.
Ανοργάνωτα και τυφλά χτυπάει μόνο ο όχλος, και τέτοιους μας θέλουνε όχλο, κοπάδια παραζαλισμένων, οργισμένων καταναλωτών, ανίκανα να δώσουν ένα ισχυρό χτύπημα στο σάπιο κατεστημένο. Όσες βιτρίνες και να σπάσεις ούτε το σχολείο θα ξαναγίνει δημόσιο ούτε το νοσοκομείο ούτε το λιμάνι και οι δρόμοι. Η εξουσία απ΄την άλλη έχει ολόκληρο μηχανισμό που δρα εναντίον σου κάθε μέρα. Είναι καιρός να αντικατασταθεί το γελοίο και εύκολο προς τη χώνεψη σύνθημα "Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι" με το "Τρεις και εξήντα παίρνεται και τον κόσμο δέρνεται".

"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου, έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια!"

Τάσος Λειβαδίτης

2 σχόλια:

copperINart I είπε...

Συμφωνώ απόλυτα φίλε μου με το σχολιασμό σου για τα γεγονότα.
Καλή συνέχεια εύχομαι σε ότι κάνεις.

josef είπε...

Πολύ καλά τα λες...

Free Hit Counter